Atatürk yaşam sanatı ile konuşmasına devam ederek sözlerini şöyle bitirdi:
—Unutmayalım!… Yaşam bir sanattır. Ne Mutlu!… Ne mutlu yaşam sanatçılarına!
Ece kızım… Uyan bak kimler geldi…
Ece yarı mahmur yatağında gerinerek uyandı. Annesi başı ucunda Ecem ile ona bakıp gülümsüyordu…
Ecemler, babasının tekrar İstanbul’a, görevi gereği yerleşmek için gelmişlerdi.
Ecem de sürpriz yapmış Ece’lere gelmişti. Birkaç gün onlarda kalacaktı.
Ece sevinçle yatağından fırladı. Dudaklarından şu sözcükler döküldü:
Öğretmenim Atatürk… Öğretmenim Atatürk…
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.